فرض کن حضرت مهدی(عج)به تو ظاهر گردد -- ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی ؟ 
-- باطنت هست پسندیده صاحب نظری؟ -- خانه ات لایق او هست که مهمان گردد؟ -- لقمه ات درخوراوهست که نزدش ببری؟ -- پول بی شبهه و سالم داری تا که یک هدیه برایش بخری؟ -- حاضری گوشی همراه تو را چک بکند با چنین شرط که در حافظه دستی نبری؟! -- واقفی بر عمل خویش تو بیش از دگران -- می توان گفت تو را شیعه اثنی اعشری؟
خطاب به محبان و عاشقان حضرت مهدی (عج)
با تقدیم خالصانه ترین درودها به محضر امام زمان(عج) و آرزوی تعجیل در ظهور مبارکش...
نیمه شعبان، با شکوه ترین روز سال و روز میلاد مهدی آل عبا است و تمام کسانی که ادعای محبت و دوستی با حضرتش را دارند به نحوی خود را برای شادی در این روز بزرگ آماده می کنند.
اما یک سؤال اساسی و مهم:
خوشحال بودن و اظهار شادی در فرهنگ اهل البیت (علیهم السلام) به ویژه آقا بقیة الله چیست؟
باید در تولد امام معصومی که ان شاء الله با ظهورش تمام عالم از عصیان خدا، فساد وظلم پاک خواهد شد، چگونه مراسم جشن و شادی برگزار کرد؟
مگر نه اینکه در تولد هر کس سعی می کنیم هدیه ای برای او تهیه کنیم که آن هدیه موجب رضایت و مورد علاقه او باشد و جشنی برپا کنیم که باعث خوشحالی او گردد!
پس قبل از برگزاری یا شرکت در مراسم از خودمان سوال کنیم که :
آیا نحوه برپاییی مراسم جشن تولد امام عصر(عج) از نظر فرهنگی لایق و سزاوار وجود مبارک ایشان هست؟
آیا رفتار ما که هدیه ما به آن بزگوار است، مورد رضایت و پسند حضرت مهدی است؟
آیا امام زمان(عج) این هدایای ما را دوست دارند؟ و می پسندند؟ آیا ایشان با برپائی چنین جشن هائی، از ما خرسند می شوند؟
نه کند ما در روز تولد حضرتش با برپایی یا شرکت در مراسمی (مغایر با فرهنگ انتظار) باعث ناراحتی ایشان شویم؟
چه هدیه ای به محضر آن امام بزرگوار تقدیم کنیم که قلب مقدس ایشان از ما خشنود شود؟
توجه به خدا و مواظبت حدود اللهی، زیبا ترین هدیه ما به محضر شریف ایشان می باشد و در این روز مبارک با ایشان عهد ببندیم که منتظر واقعی و شایسته ایشان باشیم که التزام عملی به فرهنگ اهل البیت علیهم السلام دارد.
بالاخره امید است با گرامی داشت صحیح این روز خجسته و مبارک ، سهم خویش را در جهت تکریم آن عزیز ادا کرده باشیم.
اللهم عجل الولیک الفرج
